เพื่อนกันวันสุดท้าย

เธอ...สาวทอมมาดหลุดผู้สับสนทางเพศ

เขา...คนที่เป็นเพศอะไรก็ได้เพื่อเธอ

และ

เธอ...เพื่อนสนิทคิด(ไม่)ซื่อ

เขา...เพื่อนชายนายแสนซื่อ(บื้อ)


"เ้พื่อนกันวันสุดท้าย"

อีกหนึ่งนิยามคำว่ารักของเื่พื่อนสนิท

PM. (แกะจากคลิปเสียงจริงในใจคุณผู้อ่าน ฮาาา)
เปาะ : แก...นามปากกานี่มันคุ้นๆ มั้ยอ่ะ
เปี๊ยะ : ชั้นก็คุ้นนะ เจ้าชายน้อยเนี่ย
เปาะ : อ๊ายยย ยัยนักเขียนที่ยังแต่งเรื่องเดิมไม่เสร็จใช่ป่ะแก
เปี๊ยะ : จลาจลรักๆๆ ชั้นจำได้แล้ว ว่าแต่เรื่องนั้นมันนานชาติมากๆ แล้วนะแก
เปาะ : แล้วทำไมยังมาเปิดอีกเรื่องล่ะเนี่ย เวลาเหลือเฟือหรือไงยะ!!!

เปล่าค่ะ เวลาไม่ได้เหลือเฟือเลย
เชื่อว่าหลายคนคงเกิดคำถามนี้ในใจ
เลยต้องมาแจ้งกันสักกะติ๊ด

ยังไงก็ตามเจ้าชายน้อยยังคงให้ความสำคัญกับเรื่อง "จลาจลรัก"
มาเป็นอันดับแรกค่ะ
เมื่อไหร่ที่เวลาอำนวยก็จะรีบปั่น
แต่ก็ต้องยอมรับจริงๆ ว่า มีเวลา ใช่ว่าจะมี feel
ถ้าต้องแต่งๆ ลบๆ มันก็คงไม่ดี

เลยเกิดเป็นที่มาของเรื่องนี้
พูดง่ายๆ คือมันเป็นความเก็บกด ความฟุ้งซ่าน และการระบาย
จากจลาจลรัก

แต่ไม่ต้่องตกใจค่ะ
ทั้งสองเรื่องไม่มีตัวละคร โครงเรื่อง หรืออะไรที่คล้ายคลึงกัน
และจะไม่มีการเบียดเบียนเวลาของจลาจลรัก
เพราะเรื่องนี้ไม่มีกำหนดเวลาลงที่แน่นอน
เรื่อยๆ เปื่อยๆ ตามความเก็บกด เอ๊ย!

ที่สำคัญสไตล์การเขียนก็ไม่เหมือนกัน
(ในความรู้สึกคนเขียนนะ)
ยังไงก็ฝากติชมกันด้วยนะคะ

ขอบคุณมาล่วงหน้าค่ะ
เจ้าชายน้อย